Bu köhne dünyamdan, çekipte gittin,
Benim bu halime, sen sebep oldun.
Olur, olmazlara kul köle ettin,
Benim bu halime sen sebep oldun.!

Umutla bekledim, belki dönersin,
Sarıp sarmalayıp, tene sinersin.
Burnun Kaf dağında, bir gün inersin,
Benim bu halime sen sebep oldun.!

Üstüme gün doğmaz, gece her anım,
Tüm yaralarım kanar, acıyor canım.
Gece hicran biçer, boş sağ, sol yanım,
Benim bu halime sen sebep oldun.!

Aşkından unuttum, akıl yok başta,
ANNEN’deki inat, yok kara taşta.!
Hiç saç bırakmadım, yoldum şu başta
Benim bu halime sen sebep oldun.!

Yürek yangın yeri, sevmek zor imiş
Hasret yüreğimi, yakan kor imiş.
Amansız dertleri, veren YAR imiş,
Benim bu halime sen sebep oldun.!

Her yanım yaralı, durmadan kanar,
Bu halimi gören, divane sanar.
Yüreğim tutuştu, yandıkça yanar,
Benim bu halime sen sebep oldun.!

Durak YİĞİT böyle, sevdim güzeli,
Murada ermedim, döktüm gazeli.
Dertten derde düştüm, ayrı gezeli
Benim bu halime sen sebep oldun..!


Duar YİĞİT
GönüllerinŞairi
2010...KOCAELİ