Dünya batacakmış batsın bana ne,
Atrık yaşamama ümit kalmadı.
Çaldılar hayalim,hazır bahane
Artık yaşamama ümit kalmadı
Geceler ızdırap,göz yaşı verdi.
Bir zalim ruhumu çarmıha gerdi
Hiç umursamadı ben miyim derdi
Artık yaşamama ümit kalmadı
Elbet sevdiğime darılırım ben
Senin yerine yılana sarılırım ben,
Her gece çileye karılırım ben...
Artık yaşamama ümit kalmadı
Gözümden dökülür acıyla yaşlar,
Bir zaman sevdiğim dost beni taşlar
Yalnız yuva yapmaz elbette kuşlar
Artık yaşamama ümit kalmadı
Daha da kimseye kızamıyorum,
Çıldırıyorum ya azamıyorum
Dilimdekileri yazamıyorum
Artık yaşamama ümit kalmadı
Durak YİĞİT derki; böyledir halim,
Bir zalim yüzünden kırıldı belim.
Beni etseler de hep dilim,dilim,
Artık yaşamama ümit kalmadı
DurakYİĞİT
Gönüllerin şairi
2010...KOCAELİ