Kurudu gönül dalım bir yaprak yeşertmedin 
Birazcık gözlerimi sevinçten yaşartmadın 
Kerem aslı misali sevdalar yaşatmadın 
Nam-ı büyük İstanbul yüreği küçük şehir 

Hayalimde yeşeren umut dalımı yedin 
Ömrümün peteğinden tatlı balımı yedin 
Oturup bir öğünde otuz yılımı yedin 
Doymak nedir bilmedin midesi büyük şehir 

Sevdalar sokağında kap kaç yapar dilberin 
Acılar makamında Hüzzam çalar tellerin 
Sanki tiner kokuyor lalelerin güllerin 
Havan sarhoş ediyor çiçeği çürük şehir 

Pavyonlarda barlarda aç aç yapar beylerin 
Taksim Tarlabaşı`nda cilve yapar geylerin 
İstemem senin olsun ilçelerin köylerin 
Erkeği dişileri karma karışık şehir 

Şaheser güzelliğin mutluluğa yetmiyor 
İçinde yaşamayı bir çoğu hak etmiyor 
Yürekliyle yüreksiz bir arada gitmiyor 
Tüyleri pırıl pırıl, kanadı kırık şehir 

İmdat diye inlesen kimsecikler aldırmaz 
Kötü yola düşeni kaldırımlar kaldırmaz 
Burda insan saldırır başka canlı saldırmaz 
Üzgünüm maalesef insanlık bitik şehir 

Kimse beni duymuyor feryadım çıktı arşa 
Vuslat eşlik etmiyor gönlümde çalan marşa 
Burda hayat kalmadı umudum kaldı marsa 
Sen kendine iyi bak elveda büyük şehir 

Gemilerden simit at martılar aç kalmasın 
Gittiğimi söyleme hiç biri ağlamasın 
Kopardım iplerimi kimseler bağlamasın 
Meçhule gidiyorum hoşçakal büyük şehir